Aκρίβεια και αξιοπιστία

Απαιτούν από εμάς ακρίβεια και αξιοπιστία. Μας διδάσκουν πώς να υπολογίζουμε την ακρίβεια, πώς να ελέγχουμε την αξιοπιστία. Εκφωνούμε τα ίδια λόγια σε άλλους· τις ίδιες τεχνικές σε αυτούς που κατά την κανονικότητα των μηχανισμών πρόκειται να μας διαδεχθούν. Μια ασυνέχεια υπολογισμών χωρίς περιεχόμενο πέραν του προφανούς: η αλήθεια για την επιστήμη υπάρχει μόνο ως στατιστική. Ρίγος πιάνει τους σπουδαστές στο άκουσμα της φράσης. Για στιγμές, οι βαρετές μουντζούρες της εξίσωσης μετάδοσης ζωντανεύουν. Αλίμονο. Ο ιμπεριαλισμός της επιστημονικής αντιστροφής έχει τέτοιους μηχανισμούς αυτοκατάφασης που ακόμα και αυτό που κανονικά θα άνοιγε την κρίσιμη σχισμή προς την κριτική αμφισβήτηση λειτουργεί υπέρ του μύθου, αυξάνοντας το κύριος του ισχυρού, διευρύνοντας το μεγαλείο της αυθεντίας του ως τις αξιώσεις ενός οιονεί φιλοσοφικού βάθους. Έτσι εξαπατά ο σύγχρονος ηγεμόνας -παρά την εμφανή του γύμνια- μιλώντας συνεχώς για την ακρίβεια των αριθμών· για την αξιοπιστία των στοιχείων. Όταν φυσικά οι λέξεις, οι εξισώσεις και τα σύμβολα αυτονομηθούν από το εννοιακό τους περιεχόμενο, όταν χειραφετηθούν από τις ανθρώπινες δεσμεύσεις των δημιουργών, όταν απαιτήσουν να ζουν χωρίς τις λεπτές μεσολαβήσεις της αλήθειας -στην οποία κάποτε όφειλαν να δίνουν τον τελικό λογαριασμό- τότε η εποχή των μηχανών θα έχει οριστικά εγκαθιδρυθεί, και τότε, κάθε ελπίδα επανόδου στο φως θα έχει εκλείψει.