Είμαστε
μεσοπόλεμος, σου λέω, ανίατα μεσοπόλεμος… Ας πάμε λοιπόν κι απόψε,
ας πάμε
πάλι κάπου
να χορέψουμε
ή να σκοτωθούμε.
Βύρων Λεοντάρης
Oh, my soul.
Let me be in you now. Look out through my eyes. Look
out at the things you made.
All things shining.
Terrence Malick (The Thin Red Line)
Τα
κινήματα και οι πρωτοπορίες στερέψανε. Δεν τα νοσταλγούμε ούτε πενθούμε την
απώλεια. Ήταν μέρος ενός κόσμου που αργοπεθαίνει, που αποσυντίθεται. Ζούμε μέσα
σε αυτή τη μακράς διάρκειας σήψη, και επινοούμε τεχνάσματα και στρατηγήματα
επιβίωσης. Και καλά κάνουμε, εφόσον βέβαια κρατάμε κάποια, ακόμα και ελάχιστα,
μπόσικα και δεν μετέχουμε πλήρως στην εναλλάξ, αδιάφορα και αδιάκριτα
εκτυλισσόμενη παρωδία/τραγωδία, ή έστω μετέχουμε με τη συναίσθηση (κι όχι
απαραίτητα συνείδηση) ότι πρόκειται περί παρ-τραγ-ωδίας. Και να το μήνυμα που
κομίζουμε στις απανταχού λέρες και τους απανταχού ριζοσπάστες: δεν θα μας πάρει
μαζί του αυτός ο κόσμος που γκρεμοτσακίζεται, δεν θα μας πλακώσουν τα
χαλάσματα, δεν θα πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας! Μέσα από την απλή επιβίωση,
την α-νόητη ζωή, την καθαρή ζωτικότητα της αναπνοής θα ξαναβρούμε τη σχέση μας
με την ευτυχία, την επιμέλεια του εαυτού και τη νοηματοδότηση του βίου. Με αυτό
που αρκεί.
