Αυτές τις μέρες (2-ΙΙ-2021) παρακολουθούμε απ’ τους τηλεοπτικούς δέκτες μας, με αισθήματα αγανάκτησης και αποστροφής, ένα τετράχρονο κοριτσάκι να κλαίει γοερά έξω από την θύρα ενός νηπιαγωγείου της Χαλκίδας ζητώντας σπαρακτικά βοήθεια απ’ την απούσα μητέρα του και εκλιπαρώντας, με αγωνιώδεις χειρονομίες, την δασκάλα του να του επιτρέψει την είσοδο στο νηπιαγωγείο απ’ όπου η τελευταία το έβγαλε έξω στην παγωνιά χωρίς το πανωφόρι του προκειμένου να το «συνετίσει γιατί είχε επιθετική συμπεριφορά»! Μετά την ευρύτατη κοινολόγηση του πιο πάνω «παιδαγωγικού σωφρονισμού» και την πάνδημη κατακραυγή που ξεσήκωσε, ο διευθυντής της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της Εύβοιας εμφανίστηκε στην τηλεόραση και εκάκισε το περιστατικό χαρακτηρίζοντας την συμπεριφορά της συγκεκριμένης δασκάλας ως «ανήκουστη». Οι δυσώδεις παιδαγωγικές μέθοδοι της συγκεκριμένης δασκάλας, όσο κι αν μας αγανακτούν, δεν είναι «ανήκουστες». Τα όσα πρόκειται να εκθέσω είναι προσωπικά μου, δικά μου βιώματα. Αποφεύγω να αναφέρω εμπειρίες που δεν τις βίωσα, που μου τις διηγήθηκαν άλλοι.
