Τσόντες, σήριαλ, facebook και παιχνίδια στο PC. Μοναξιά; Ναι την είχε πολεμήσει. Αν και ο πόλεμος αυτός γινόταν μόνο για αυτοσυνείδηση. Η εξαφάνιση του εχθρού αποκλείεται. Η αρρώστια είχε προχωρήσει. Τα κύτταρα του ασθενή είχαν αρχίσει ήδη να διαλύουν το σώμα του. Οι φλέβες κάτω από το δέρμα στους κροτάφους του πάλλονταν. Πίεσε με το χέρι του την περιοχή περιμένοντας μάταια να περάσει ο πόνος.
Η μελαγχολία δεν προκύπτει από συγκεκριμένες αιτίες. Εμφανίζεται ύστερα από ένα τραγούδι ή μετά από παρατεταμένη παρατήρηση των σημαδιών του απέναντι άσπρου τοίχου. Συνήθως πάντως ακολουθεί μια ατελείωτη εποχή συστολής. Τη στιγμή που νιώθεις την πυκνότητα σου άπειρη και τον όγκο σου μηδαμινό. Άναψε ακόμα ένα τσιγάρο στο σκοτάδι.
Η αντικειμενικότητα τον εγκαταλείπει όλο και περισσότερο. Κυψέλη. 12 και 5. Κάτω από το παράθυρο η γκόμενα από νέον του χαμογελά. Αμετακίνητη στην πινακίδα του ίδιου κωλόμπαρου εδώ και χρόνια. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να αλλάξει την λάμπα του ποδιού της. Εδώ και μερικούς μήνες στέκει κουτσή.
Προσπαθεί κάτι να γράψει. Στοιχεία της αντίστασης πριν από τον πανικό που σε στοιχειώνει. Αν είναι τυχερός και περάσει η νύχτα, αύριο έχει κανονίσει δουλειές από το πρωί. Θα ξεχαστεί. Αρκεί να βρει ένα τρόπο να περνά τις νύχτες. Έβαλε να ακούσει μουσική. Την έκλεισε. Όσα συγκροτήματα αγαπούσε φορούσαν τώρα γυαλιά πρεσβυωπίας. Ανοίγει και κλείνει το ψυγείο. Έχει φάει ένα κάρο μαλακίες από την αμηχανία του. Πατατάκια, μπισκότα, μίλκο, κρακεράκια, σκατά. Έβαλε να δει μια ταινία και μετά από πέντε λεπτά την έβγαλε.
Είδε το ρολόι πίσω από το κεφάλι του. Συνειδητοποίησε ότι εδώ και μισή ώρα έβλεπε χιόνια στην τηλεόραση. Άλλαξε κανάλι. Διαφημίσεις. Άλλαξε ξανά. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το ελαιόλαδο να καεί και σοτάρουμε το κρέας για 4-5 λεπτά. Κατόπιν σοτάρουμε το κρεμμύδι, το σουσάμι για 2-3 λεπτά και σβήνουμε με το κρασί.
Είχε το κινητό στο αθόρυβο. Ελπίζει όμως να ακούσει τη συχνότητα των ηχείων του υπολογιστή να παραμορφώνεται. Επίτηδες είχε αφήσει το κινητό δίπλα τους. Ακόμα ελπίζει πως κάτι μπορεί να αλλάξει τη νύχτα. Κοιτάει κατάφατσα το βιβλίο και δεν διαβάζει. Ώρες τώρα στην ίδια πρόταση. Θα μπορούσε να την επαναλάβει μηχανικά χωρίς όμως να τον απασχολεί το νόημα της.
Βλέπει απέναντι την ελληνική σημαία του γείτονα. Σκέφτεται πως είναι δύσκολο να ζεις σε μια χώρα που το πιθανότερο είναι να πεθάνει πριν από σένα και ταυτόχρονα πόσο θα ήθελε να τη χώσει μαζί με το κοντάρι στον κώλο της πρώτης γριάς που θα συναντούσε αύριο το πρωί. Πριν τελειώσει τη σκέψη σκοντάφτει σε μια στοίβα από βιβλία. Από κάτω ακούγονται καθαρά σειρήνες, μπάτσοι, μια ξένη γλώσσα και ένας που τραγουδά Τερλέγκα.
Κάνει κρύο. Η λαδωμένη πιτζάμα δεν βοηθά ιδιαίτερα. Στέκει μόνος. Υπαρκτός με όλους του όρους. Υψόμετρο στιγμής η αντοχή του. Χωρίς τις ρίζες. Ιπτάμενο θηρίο ερωτημάτων. Αιωρείται πάνω από βρώμικα φλιτζάνια, χθεσινές εφημερίδες, πεταμένους ταξιδιωτικούς οδηγούς και χάρτες. Αυτή είναι η πάλη των στιγμών. Η ύλη γύρω αναίσθητη.
Ήξερε πως η περιγραφή αυτής της νύχτας δεν θα ήταν χρήσιμη σε κανέναν. Τίποτα σημαντικό δεν συνέβη. Μια ασήμαντη νύχτα σε μια πόλη στην άκρη της Γης. Ένα μέρος ελάχιστα υπολογίσιμο στο χώρο και στο χρόνο. Και όμως ήξερε τη σημασία της νύχτας εκείνης. Ήταν το υπόδειγμα για το πώς πέρασαν και θα περάσουν οι περισσότερες νύχτες της ζωής του. Ξάπλωσε με τα μάτια ανοιχτά στο σκοτάδι. Πίστευε ολοένα και περισσότερο πως η μοναξιά είναι τρόπος διαχείρισης της ανυπακοής. Αρνείται ακόμα να κοιμάται με φως ανοικτό τα βράδια.
Υ.Σ. Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε ένα μελαγχολικό απόγευμα υπό το άκουσμα του I, Vigilante των Crippled Black Phoenix έχοντας στο μυαλό την πρόσφατη συναυλία των Wire. Όλα αυτά έχουν τη σημασία τους.
Γάκης
2 σχόλια:
Η ανατριχίλα της σύμπτωσης να γρατζουνάει τα ηχεία του υπολογιστή μου το χαμηλωμένο κινητό ακριβώς τη στιγμή που διαβάζω τη φράση "Ελπίζει όμως να ακούσει τη συχνότητα των ηχείων του υπολογιστή να παραμορφώνεται", έχοντας ήδη ταυτιστεί πλήρως μέχρι εκείνο το σημείο του κειμένου.
Ανατριχίλα που μετατρέπεται ξαφνικά και ακαριαία σε μια εφίδρωση - οι τρίχες ορθωμένα καυλιά που ξερόχυσαν όπως το μικρό αγόρι που το πιάνουν απροσδόκητα στα πράσα ενώ τον παίζει - μόλις συνειδητοποίησα ότι είχα ελπίδα. Συνειδητοποίση με την πιο κυριολεκτική της έννοια, μιας που για κλάσματα του δευτερολέπτου πανηγύρισα ότι βρήκα ένα σημείο διαφοροποίησης στο κείμενο "Χα! Εγώ όμως τυχαία το είχα αφήσει εκεί το κινητό και όχι ελπίζοντας."
Και τότε αναδύεται από το υποσυνείδητο αφοπλιστικά πεντάμορφη η ελπίδα!
Η ελπίδα ότι αυτό το γρατζούνισμα δεν θα 'ναι ένα ακόμη ρουφιανιλίκι του κινητού στο δίκτυο αλλά ότι το καντράν θα φωτίσει το σκοτάδι. Συνειδητοποίση που μετατράπηκε σε γκρεμοτσάκισμα σε ένα κόσμο βαλμένο στις σελίδες του Στήβεν Κινγκ: "Αυτό (εδώ το κείμενο) με ξέρει καλύτερα από ότι με ξέρει (το) εγώ!"
Ε, αυτή η ανατριχίλα αξίζει ένα σχόλιο. Τουλάχιστον.
Αν μη τι άλλο, για να διαψεύσει τη φράση "Ήξερε πως η περιγραφή αυτής της νύχτας δεν θα ήταν χρήσιμη σε κανέναν". Ή μήπως για να την επιβεβαιώσει;
Βγήκα να κάνω ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι(τρόπος του λέγειν...) γιατί εδώ μέσα δεν χρειαζόταν να ανάψω κι άλλο, θα μπορούσα να κάνω οικονομία ρουφώντας τα ήδη υπάρχοντα ντουμάνια. Kοιτώντας τη σημαία του απέναντι αποφάσισα να το ξαναδιαβάσω μπας και...
Ουφ! Ευτυχώς εγώ δεν έχω φέηςμπουκ :)
Δημοσίευση σχολίου