Η επέλαση των Βαρβάρων

«δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται ο όρος βαρβαρότητα για την κυρίαρχη πολιτική στην Ευρώπη σήμερα» Κ. Καραμανλής

Όταν κάτι το φοβάσαι και αρνείσαι πεισματικά να το ανακαλύψεις συνήθως του δίνεις έναν όρο απαξιωτικό. Πολλές φορές ο όρος αυτός είναι ένας νεολογισμός. Οι συντηρητικοί του 60 ονόμαζαν τους νέους «γιεγιέδες» από την παρήχηση που άφηναν στα αυτιά τους τα τραγούδια των Μπιτλς και του Σαββόπουλου.

3.000 χρόνια πριν, οι τυχοδιώκτες Έλληνες έμποροι μετέφεραν στις πόλεις τους τις εμπειρίες από «άγριους» και «απολίτιστους» λαούς που συναντούσαν στα ταξίδια τους. Τους ονόμασαν βαρβάρους, γιατί η γλώσσα τους ηχούσε στα αυτιά τους σαν ένα συνοθύλευμα από ομόηχες άναρθρες κραυγές: βαρ, βαρ.

Έτσι γεννήθηκε ο όρος βαρβαρότητα και μαζί του όλη η σχετική φιλολογία. Για να σταθεί ο «πολιτισμένος» και να παραμείνει ισχυρός χρειάζεται ο «βάρβαρος». Οι νικητές είχαν πάντα το προνόμιο του πολιτισμένου και μαζί το δικαίωμα να ασκούν βία για να «εκπολιτίσουν» τους «βάρβαρους».

Με τις «δημοκρατικές» εκ-λογές της Ευρώπης φαίνεται, όμως, ότι οι όροι αντιστρέφονται (αν και με το μεταμοντέρνο πολιτικό λόγο που μας έχει καταπνίξει ίσως από καιρό να έχουν χάσει πια κάθε νόημα). Αν αναγνώσουμε τα πρόσφατα αποτελέσματα οι βάρβαροι επέλασαν στην Ευρώπη για ακόμα μια φορά. Αυτή τη φορά την έκαναν από μέσα. Και το τραγικό είναι ότι δεν φαίνετε τίποτα πια στον ορίζοντα, ούτε ένας Μαραθώνας, ούτε ένα Πουατιέ, ούτε μια Βιέννη, για να τους σταματήσει…

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου