Με αφορμή την εντεινόμενη καταστολή των πανεπιστημιακών καταλήψεων, σε συνέχεια της κατάργησης κάθε μορφής φοιτητικής εκπροσώπησης στη διοίκηση, σε ακολουθία των λυσσαλέων αντισυνδικαλιστικών και αντεργατικών νόμων, της πανεπιστημιακής αστυνομίας, του περιορισμού των διαδηλώσεων και των λοιπόν χουντικών τεχνουργημάτων, από τις φιλελεύθερες πένες επανέρχεται διαρκώς το λογικοφανές επιχείρημα πως «στην δημοκρατία το πανεπιστημιακό άσυλο δεν έχει πια νόημα», καθώς «σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο δεν υπάρχει κανένας περιορισμός της γνώμης».